Η αλιεία στη Βόρεια Θάλασσα γινόταν από τον Μεσαίωνα, αλλά σαφώς εντάθηκε μετά το 1945, παράλληλα με την εντατική ανάπτυξη της αλιείας στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη. Αναμφίβολα, οι χώρες που συμμετείχαν και εξακολουθούν να συμμετέχουν στην εντατική αλιεία σε αυτόν τον τομέα είναι: η Δανία, η Νορβηγία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Τις περισσότερες φορές, οι αλιευτικές μηχανότρατες που ψαρεύουν στη Βόρεια Θάλασσα πάνε στη θάλασσα για τρεις εβδομάδες, από τις οποίες περνούν περίπου 7-10 ημέρες για να πιάσουν πραγματικά ψάρια. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και του 1970, αυτές οι μηχανότρατες εξοπλίζονται όλο και περισσότερο με προηγμένες συσκευές πλοήγησης, αλλά και σόναρ και συσκευές που επιτρέπουν τον προσδιορισμό του μεγέθους του εισερχόμενου ιχθυαποθέματος και την προσέγγιση του βάθους στο οποίο βρίσκεται. Φυσικά για οικονομικούς λόγους γίνεται και προσπάθεια μείωσης του πληρώματος τους, αλλά τις περισσότερες φορές έχουν από 12 έως 20 μέλη. Ως αξιοπερίεργο, μπορούμε να πούμε ότι η αλιεία στη Βόρεια Θάλασσα έφτασε στο αποκορύφωμά της γύρω στο 1980, όταν τα ετήσια αλιεύματα σε αυτή τη δεξαμενή ξεπέρασαν τους 3,3 εκατομμύρια τόνους. Με τον καιρό, ωστόσο, άρχισαν να περιορίζονται και το 2002 μειώθηκαν σε περίπου 2,7 εκατομμύρια τόνους.